Ja maar

Nee niets te maren! Ja maar, is nee en daarmee uit. Je kent ze wel, die types die een goed idee of je mening willen nuanceren. Wat valt er  bij te schaven aan een goed idee? Doe dat maar lekker tijdens de uitvoering. We gaan niet op voorhand al zitten mitsen en maren. Al dat gezever, dat bewaar je maar voor later. Laten we gewoon spontaan doen en Ja roepen, als iemand met een voorstel komt. Gewoon ja, zonder toevoeging. Ja, leuk. Kijk dat kan. Geen problemen mee, zolang de algehele strekking maar ja is.

 

Blij

Hij is weer bij! Zo, dat lucht op. Goed nieuws mag je meteen vertellen, daarmee hoef je niet te wachten. Hij heeft er daarentegen wel zijn tijd voor genomen, dat wel. Maar mij hoor je niet klagen. Ik weet ook niet wat ik zelf zou doen, als ik lekker onder zeil was gebracht en de artsen zouden stoppen met het slaapmiddel. Je voelt je waarschijnlijk dan toch een soort Sneeuwwitje of Doornroosje, en we weten allemaal hoe die weer wakker werden. Ik zou ook hebben gewacht op die ene kus van (in dit geval) een knappe prinses. Zelfs een knappe nachtzuster zou volstaan.

Of het wachten is beloond, daar zal ik wel nooit achter komen. Feit is dat mijn oom weer tekenen van tegenwoordigheid van geest vertoont. Hoewel de tekenen minimaal zijn, hij kan nog niet eens zijn wijsvinger bewegen, is dit volgens mij een grote stap in de goede richting. Ik werd in ieder geval erg blij toen ik het nieuws hoorde van mijn moeder. Hoewel de wereld door draaide en het buiten nog steeds bewolkt was, voelde ik ineens de zon achter de wolken schijnen.

Opluchting. Is dat het woord waar ik naar op zoek ben? Het zou kunnen. Blijdschap kent gelukkig vele oorzaken. Ook bestaat ze in vele vormen. Dat werd me vooral duidelijk door mijn schoonmoeder, die me zei: ‘Ik ben zo ontzettend blij. En als ik van dit nieuws al zo blij word, hoe blij zal A., je moeder, dan niet zijn?’

De spijker op de kop. Ik werd er even stil van. En in stilte genoot ik van mijn eigen vreugde. In stilte probeerde ik me voor te stellen hoe blij mijn moeder nu was. Uiteindelijk kan ik niet zeggen dat ik er achter ben gekomen, maar door het me in te denken, werd ik wel nog vrolijker dan ik al was. Zelfs de lenteregens voelen nu als een warme douche.

Keuzes maken

Geen commentaar…

Earth without art

Spelen met woorden is leuk. Als je het ziet, of hoort, dan denk je Dat is geen kunst, maar dan is het kwartje al gevallen. Sommige woordgrappen zijn zo afhankelijk van de taal waarin ze zijn bedacht dat ze niet te vertalen zijn. Omdat wij steeds meer talen spreken, en vooral Engels, hoeft onderstaande grap aan menigeen niet te worden uitgelegd. Grap? Een statement van zes woorden, zo veelzeggend, kan geen grap zijn. Denk er ’s over na. Veel gedachten beginnen met Eh….

Tachtigjarige Oorlog gewonnen met bier

Vandaag weer een hoop ellende in de krant, maar gelukkig is er ook nieuws, waarbij ik alleen bij het lezen van de kop al denk Vind ik leuk. Ik loop er zelfs warm van, dus zit er niets anders op dan het nieuwsvergaren te staken en een blogje te typen. Dit wil ik graag delen. De kop van het artikel op pagina 12 van de Volkskrant van vandaag heb ik hierboven letterlijk overgenomen. Om plagiaat te voorkomen zal ik hieronder alleen de strekking weergeven. Mocht je me niet geloven of e.e.a. nog even rustig willen nalezen, dan kan je vast terecht op de site van genoemde krant.

Eigenlijk is de titel een perfecte samenvatting. De Hollanders hebben door voldoende bier te drinken het einde van de Tachtigjarige Oorlog afgedwongen. Terwijl de Spanjaarden hun soldaten betaalden door heffingen op zilver en goud die werden gewonnen in de koloniën ver weg, werden de Nederlandse soldaten onder meer betaald uit de inkomsten van bieraccijnzen. Hoewel de belastingen op bier telkens werden verhoogd, dronken de Hollanders stug door. Dit resulteerde in een constante cashflow, waarmee de moraal van de Hollandse soldaten, die zelf ongetwijfeld ook hun pintje dronken, onverminderd op peil bleef. De Spaanse soldaten moesten vaak maanden op hun soldij wachten, waardoor zij regelmatig aan het muiten sloegen. In 1648 erkende Spanje in Münster de onafhankelijkheid van de Republiek der Nederlanden.

Mocht Nederland ooit in een oorlog belanden, en ik hoop het niet, dan ben ik voorbereid. Hoewel ik niet aan de liter bier per dag kom, die de Nederlanders in de zeventiende eeuw gemiddeld per inwoner dronken, ben ik in dat geval uiteraard bereid om meer te gaan drinken. Eigenlijk is het jammer dat niet meer oorlogen zo worden uitgevochten: de vijand onder tafel drinken. Shotjes als vorm van guerillatactiek en kopstootjes als ultieme vorm van verzet…

Ik snap nu waarom op Koninginnedag en de Bevrijdingsfestivals het gele goud rijkelijk uit de vaderlandse biertappen stroomt. Eigenlijk raar dat het dan niet gratis is. Hou je volk in vorm, zou ik willen adviseren. Bovendien zou het een mooi gebaar zijn van Beatrix ter ere van onze verre voorvaderen die destijds de Oranjes een land en een troon gaven.

You Run, we Banana (2)

Zojuist checkte ik mijn statistieken op WordPress en tot mijn grote vreugde waren er verschillende views op mijn You Run, We Banana post van vorig jaar. Rotterdam begint warm te lopen voor de Marathon! En zo hoort het. Daarom hierbij nog even een link naar de post van vorig jaar. (zie twee zinnen terug) Ik sta nog steeds achter die tekst, dus waarom veranderen?  Ronald, die we vaak Rotownald noemen wordt dit weekend tenslotte Marathonald. Zo gaan die dingen de afgelopen jaren en zo worden ze, wegens in het verleden behaalde resultaten, met liefde dit jaar herhaald. Ik hoorde dat zelfs TV Rijnmond ons dit jaar mogelijk komt verslaan. Of het slechts bij geruchten blijft, dat zal de tijd leren. Eén ding staat als paal boven perk: wij zijn er weer dit jaar en net als vorig jaar is iedereen die bananen meeneemt welkom om ons te versterken. Voor wie de link van vorig jaar niet leest: Vondelweg is de place to be, de place to You Run We Banana!

C(oom)a

Dat je te tegendraads was om naar de dokter te gaan, daar kan ik inkomen. Dat je te eigenwijs was om doodziek toch boodschappen te gaan doen, begrijp ik. Had je dat niet gedaan, dan was je in je eigen huis in elkaar gezakt en had de buurman je nooit gevonden op de trap van jullie fietsenkelder. Goed gedaan, zou ik bijna zeggen. Dat je geveld bent door Legionella, veteranenziekte, vind ik wel stoer klinken, maar zo ken ik je niet.

Een oudgediende als in ex-soldaat ben je in geen geval. Ongeschikt verklaard vanwege pacifisme, platvoeten, broederdienst, wat dan ook. Jij hoefde niet in dienst. En stoer ben je ook niet. Of je stoerheid moet zitten in je eigengereidheid, je nonchalance en de rust die je uitstraalt. Overjarige hippie, met je grijze baard en je bierbuikje. Ouwe rocker, met je leren motorjack. Je hebt niet eens een auto!

Ik kan nauwelijks geloven dat je er misschien binnenkort niet meer bent. Jij was. (…) Want zo was je. Je was er gewoon. Je drong je niet op. Je kon geamuseerd een gesprek volgen en dan als niemand het verwachtte een droge opmerking plaatsen. Terug naar de tegenwoordige tijd, want je bent niet voor niets mijn favoriete oom en je gaat als het aan mij ligt voorlopig nergens heen.

Goed, je ligt op de IC in een kunstmatige coma en voor het eerst in je leven ben je op niveau aan het sporten, terwijl je vecht voor je leven. Maar je bent in goede handen. Je longen worden ondersteund door beademingsapparatuur. Je nieren zijn aangesloten op een dialyseapparaat. Waar men zich nu het meeste zorgen om maakt is je lever. Maar die heb je op jouw manier jarenlang getraind. Ik heb daar vertrouwen in. Jij komt er bovenop!

Zes dagen heb je je ziekte verwaarloosd. ‘Griep moet je nu eenmaal uitzieken, ik hoef niet naar de dokter’. Je hebt het zo letterlijk gezegd. En ik zou je in alle andere gevallen gelijk geven. Ik herken die gedachtegang maar al te goed. Het doet recht aan je eigenzinnigheid, je kalmte en je onbekommerdheid die ik eerder noemde. Die eigenschappen hebben je echter wel in een lastig parket gebracht en je bevind je nu in Dire Straits, één van je favoriete bands.

Jij zal er om kunnen glimlachen, maar je had je verdomme best wat drukker mogen maken om je eigen welzijn. Zorg dat je weer beter wordt, dan drinken we binnenkort samen weer op je gezondheid. Voor mijn part rook ik een zware shaggie met je voor de gezelligheid. En terwijl we praten over koetjes en kalfjes, speelt op de achtergrond Pink Floyd, ook één van je favorieten. Hey you! Don’t help them to bury the light. Don’t give in, without a fight. Hou vol kerel, ook al mag ik je nu niet bezoeken ik denk aan je!

De Groene Loper

Vandaag worden de beide Maasoevers niet alleen door de bruggen verbonden, maar op één van die bruggen komt een groene loper van gras. Eigenlijk is de Groene Loper een evenement dat laat zien dat er in de stad  ook verrassende groene plekjes zijn. Goede Vrijdag 2012 is de Groene Loper echter ook letterlijk een groene loper. Op de Willemsbrug wordt een reusachtige grasmat uitgerold die Noord en Zuid met elkaar verbindt. De ludieke actie duurt een paar uur en is onder andere bedoeld om te laten zien dat het evenement dit jaar ook in Feijenoord is.

De grasmat wordt vanaf 10.00 uur op de rijbaan van de Willemsbrug uitgerold en zal daar dan tot ongeveer 16.00 uur liggen. Dan  wordt het gras opgehaald door de mensen van Tuin aan de Maas die het in hun eigen tuin gaan hergebruiken. Fiets er even langs als je tijd hebt. Bovenstaande artist impression is dan live te aanschouwen. Een bijzonder beeld.

99 dagen z.L. – dag 95

Het experiment 99 dagen zonder Facebook was zo leuk, dat ik naadloos doorging met 99 dagen zonder Like. Het idee is om, eenmaal terug op Facebook, meer bewust om te gaan met wat ik er lees en hoe ik daar op reageer. Nog 5 dagen.

Misschien moet ik een merk maken van 99 dagen zonder en het ergens laten registreren. Het is wat mij betreft een ijzersterk concept wat je op diverse onderwerpen kunt toepassen. 99 dagen is best lang. Net iets langer dan een kwartaal. Je kunt er drie en een half per jaar doen. De lengte maakt het ook interessant. Het onderwerp ook. 99 dagen zonder Like, was achteraf niet echt een uitdaging. Al heeft het me in het begin wel moeite gekost om erop te letten niet te pas en te onpas op die knop te klikken. Sommige status updates roepen zo’n reactie dan ook gewoon op.

Inmiddels heb ik nog vijf dagen te gaan. Vijf dagen om me in te houden. Vijf dagen, voordat ik zoals eerder beloofd de pagina van Yoga Kim ga liken, vijf dagen voor ik de pagina van singer songwriter Linda Kreuzen ga liken en vijf dagen voordat ik een nieuwe uitdaging aan wil gaan. Maar dat laatste valt nog niet mee…

Ik heb wel een aantal ideeën de revue laten passeren, maar ik ben nog niet overtuigd. Misschien dat jullie, mijn trouwe lezers, mij daarbij kunnen helpen. Een aantal van jullie heeft ook al helpen meedenken op feesten en partijen. Ik weet alleen niet of ik nu zo blij moet worden van jullie ideeën… Zo was daar 99 dagen zonder Bier. (…) Ik heb het serieus overwogen, maar ontdekte al gauw één onpraktische kant:  dit zou dan moeten plaatsvinden van  9 april t/m 16 juli en in die periode valt precies mijn bezoek aan de muziekvierdaagse in Werchter. Bij voorbaat kansloos dus.

Eén van mijn vrienden vond dat ik niet moest zeuren. Juist een mooie uitdaging! En met Cypress Hill op de affiche een prima uitgangspunt om andere middelen tot mij te nemen om de feestvreugde te vergroten. Eens, maar laat ik daar nu gemakkelijk 99 dagen zonder kunnen, dus dat vind ik een vergelijking van appels en peren. Daar waag ik mij sowieso liever niet aan. Een andere maakte het nog bonter door te stellen, dat 99 dagen zonder Bier te gemakkelijk is. ‘Ga voor 99 dagen zonder alcohol’, zei ze. Op zich durf ik die uitdaging best aan, maar dan wil ik wel van te voren van mijn wijnproefabonnement af en die loopt nog zeker een half jaar. 99 dagen zonder moet vooral zonder extra onkosten wat mij betreft.

Dus ging ik zelf op zoek naar alternatieven. 99 dagen zonder Fiets heb ik volgens mij al gedaan toen ik op de Willems na een concert van Selah Sue in Rotown met mijn stalen ros viel en mijn pols brak… Been there done that. 99 dagen zonder Koffie dan. Ik neem het nog steeds in overweging, maar aangezien ik net in Spanje een espressopotje heb gekocht, vind ik dat eigenlijk ergens ook zonde. Bovendien komt Rock Werchter er weer aan en zou 99 dagen zonder Koffie dan mogelijk op de valreep niet haalbaar zijn… De ochtenden zijn an sich al onmenselijk zwaar mét koffie, hoe kom ik die door zonder? Bovendien ga ik in mei naar Italië op vakantie. Land van ijs, espresso en Bunga Bunga, dan wil je niet 99 dagen zonder Koffie. De eerste en de derde kan ik zonder, da’s geen punt, ga ik dus niet doen, want saai! Maar de smart, het verlangen naar een kopje koffie in een land van koffiezetters, moet onbeschrijflijk zijn. (of maakt dit het experiment des te interessant ? Deze houd ik achter de hand)

Ondertussen zijn meer ideeën de revue gepasseerd. De meest flauwe is 99 dagen zonder 99 dagen zonder. Ik geef toe, ik heb het overwogen, maar ik verwijs graag naar de eerste alinea van dit artikel: 99 dagen zonder is bijzonder. Ik geloof erin, dus ik moet er mee door. 99 dagen zonder Lange broek dan. Dit leek een goed plan toen het vorige week zo lekker weer was. Inmiddels ben ik in korte broek heen en weer gefietst naar de sportschool en ineens lijken 99 dagen heel lang. Geen goed idee dus. Maar wat dan? 99 dagen zonder moet liefst wel een uitdaging zijn. 99 dagen zonder Gisa? Ik heb het geopperd, maar ze bezwoer me dat ze het me gemakkelijk zou maken door tenminste drie maanden zonder mij naar een warm land op vakantie te gaan. Dat wordt hem dus ook niet.

Terwijl de tijd begint te dringen, krijg ik een hint uit onverwachte hoek. Vodafone gaat dagen plat vanwege een brandje. 99 dagen zonder GSM? 99 dagen zonder SMS? Ik wil het idee even laten bezinken, maar ik zie er wel wat in. De afgelopen dagen heb ik in Utrecht, waar ik werk volop kunnen bellen en sms’en, maar niet alles kwam aan bij ontvangers in de regio Rotterdam. Eenmaal thuis merkte ik hoe het is om mijn mobieltje slechts als horloge te kunnen gebruiken.  Gisteren stond er Geen signaal in mijn beeldscherm tot negen uur ’s avonds. Toen ik later die avond ging slapen had ik één streepje bereik, wat de volgende ochtend weer was verdwenen. Vanmiddag had ik toen ik op Rotterdam Centraal aankwam volop bereik, maar kon ik niemand bellen. Netwerk bezet of Ongeldige verbinding waren de standaard meldingen. Op de Willems richting Zuid had ik weer Geen signaal.

Het begint inmiddels te jeuken hoor! Kan je je voorstellen wat het met je doet als je volop bereik hebt, maar je hebt met jezelf afgesproken dat je niet mag sms’en of bellen!? Ik vind dit wel een giga uitdaging, hoewel ik een uitzondering zal moeten maken voor zakelijke gesprekken of berichten… Wat vinden jullie? Ik heb een aantal suggesties gedaan. Gevoelsmatig is er zelfs een top drie of een top vijf ontstaan, maar mogelijk zijn er nog meer suggesties die jullie met mij willen delen? Gebruik vooral de mogelijkheid om mij een bericht te sturen via WordPress, Facebook en/of Twitter. Ik stel jullie mening en creativiteit op prijs. Laat me weten wat je als nieuwe uitdaging voor mij voor ogen hebt. Hartelijk dank hiervoor. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd, maar ik neem jullie ideeën en input zeker mee in mijn beslissing.

Partij van de Blabla

Politici zijn mensen. Hoe je het ook wendt of keert, zij hebben hun tekortkomingen. Ze kunnen bijvoorbeeld op hun mening terugkomen. Voortschrijdend inzicht heet dat. Het gaat dan om de manier waarop een ommezwaai wordt beargumenteerd, want die bepaalt over het algemeen de publieke opinie. Zijn politici draaikonten die niet te vertrouwen zijn, of zijn het mensen met recht op een andere mening?

Vaak is de media debet aan het beeld wat wordt geschetst. Ik vind dat het hun taak is om politici zo menselijk mogelijk neer te zetten. Het zijn tenslotte volksvertegenwoordigers. Per definitie representeren zij mensen. Wat anders zijn de inwoners van een rijk dan mensen, dieren daargelaten? Beesten worden in een democratie (gelukkig) zelden toegelaten in een parlement.

Is het daarom erg wat PvdA’er John Leerdam, door de media is aangedaan? Ik vind van niet. Leerdam ging willens en wetens in op vragen van verslaggever Lex Uiting. Hoewel de vragen niet op feiten waren gebaseerd, ging Leerdam mee en vond het nodig om neerbuigend te melden dat hij meer wist van de kwestie dan de interviewer. Zo meldde Leerdam over de verzonnen terrorist Jael Jablala dat hij de kwestie al had besproken met vicefractievoorzitter Jeroen Dijsselbloem en voegde daaraan toe: “Ik weet er in elk geval meer van dan u.”

Ik vind het een schande dat er volksvertegenwoordigers in de Kamer zitten, die denken ons te kunnen voorliegen. Die geen rekening houden met het feit dat wij weldenkende mensen zijn, die voetstoots geloven wat zij ons opdissen. De kakelverse PvdA-fractievoorzitter Samsom reageerde gisteren tegen RTL nieuws: ‘Een beetje dom. Iedereen kan fouten maken. John heeft er een gemaakt en tegen mij gezegd dat het hem spijt.’

Leerdam heeft vandaag zijn functie als Kamerlid neergelegd. Te laat. Dit soort figuren hoort sowieso niet thuis in de Tweede Kamer. John, die tijdens de laatste verkiezingen op een onverkiesbare plaats stond, moet toen ze hem vroegen Sharon Dijksma te vervangen hebben gedacht Better late than never. Hij kan voortaan beter aan een ander Engels spreekwoord denken: Better safe than sorry.

Spijt is wat een geit schijt. Je zal maar PvdA hebben gestemd en worden opgezadeld met een bankzitter, die van stal wordt gehaald omdat een Kamerlid zwanger is. Blijkt dat je ineens een parlementariër is opgedrongen, die zo menselijk is, dat hoogmoed hem niet vreemd is. De brutaliteit van zowel de pleger, Leerdam, als de gedoger, Samsom, is mensonterend. Dankzij de PvdA is na het kabinet, ook de oppositie failliet.