Archive for april 2010
Ontdek Culinair Rotterdam
Ja, hier loop ik wel warm van! Ondanks dat ik denk dat ik Rotterdam in het algemeen en Rotterdam culinair in het bijzonder wel redelijk ken. Ik ben heel erg benieuwd wat het programma inhoudt. Dat we tussen de gangen te ver moeten lopen, daar ben ik niet bang voor, want van het Scheepvaartkwartier naar Leuvehaven is hooguit 500 meter.
Onder het kopje Hoe werkt het? staat geschreven “Welke restaurants dit precies zijn, is een verrassing.” Prachtig, hoe de spanning hier wordt opgebouwd. Net als vroeger, als je een uitnodiging kreeg voor een kinderfeestje en er op de kaart stond: “Wat we gaan doen is nog een verrassing, maar neem je zwemkleding mee!”. De deelnemende restaurants staan immers keurig vermeld onder het kopje “Deelnemende restaurants”. Maar daarmee wordt het zeker niet minder interessant, want Nul10, Biblio, La Stanza en Aan het water zijn zeer aan te bevelen!
Meer informatie op http://www.ontdekculinairrotterdam.nl
Rare dag zo in m’n uppie
Vandaag is een hele rare dag! De lucht is strak blauw, de luchtvochtigheid is laag en de zon doet me geloven dat het zomer is in plaats van net lente… Terwijl ik met een salade met reuzengarnalen, een stukje foccacia met wilde zalm, blokjes Emmenthaler en een goed glas Chardonnay zit te genieten op de drempel van mijn deur, realiseer ik me echter dat er meer is in het leven.
Niet alles is materieel, niet alles kan je aanraken. Ik laat de zon mijn gezicht strelen en zucht… Want ik zit alleen in mijn deuropening. Mijn meissie is wel in mijn gedachten maar niet bij mij. Ondanks de blauwe lucht, waar geen wolkje aan te ontdekken is, zit zij vast op het eiland Engeland. Vandaag is ze met de trein van Aberdeen, waarvandaan ze afgelopen vrijdag al zou vertrekken met Holland’s Glorie, de KLM, naar Londen vertrokken om te zien of er een trein of een boot deze kant op wil vertrekken…
Wat wil het geval? In IJsland is een vulkaan onrustig geworden en terwijl ik zit te genieten onder een maagdelijke hemel, schijnt er op grote hoogte een aswolk ter grootte van West-Europa te zweven waar vliegtuigen niet zo goed tegen kunnen… Daar zit je dan met je goeie gedrag. En ik had het huis nog wel zo netjes gestofzuigd… Bloemen gehaald… Nou maar hopen dat ze snel een manier vindt om weer thuis te komen!
Marathon Rotterdam
Ik ga al jaren supporten bij de Marathon van Rotterdam. In de eerste plaats omdat er een goede vriend van mij mee loopt en in de tweede plaats om deelnemers die het moeilijk hebben te steunen. Elk jaar vind ik het weer spannend als ik langs de kant sta; wanneer komt ie nou? De zenuwen gieren dan letterlijk door mijn lijf en vinden uiteindelijk een uitlaatklep in een langgerekte uitroep: ROOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOONALD!
Dit jaar deed ik mee aan de sms service. Je stuurt dan een berichtje naar 5454 in de trant van “startnummer” ON en dan word je op de hoogte gehouden van de vorderingen van de betreffende deelnemer. Zodoende wist ik dit jaar om vier over half één dat mijn maatje de eerste vijftien kilometer in een tijd van 1 uur, 18 minuten en 25 seconden had afgelegd en om de verwachte finishtijd heb ik alleen maar geglimlacht…
Concert in Rotown
Het podium is in gereedheid gebracht. De spots zijn aan. Het wachten is op de muzikanten; hier loop ik zó warm van! Verwachtingsvol neem ik een slok van mijn Duvel. Van mij mag het beginnen!
Nieuwe Binnenweg 17-19
3014 GB Rotterdam
Turken in Rotterdam 1975 – 1985
“Op kousenvoeten waren ze binnengekomen, de gastarbeiders uit Turkije. Ze deden hun werk geruisloos en ongezien tot ze met een denderende klap ons land echt binnenkwamen: tijdens de rellen van 1972.
Op een warme augustusdag liep een burenruzie, hier om de hoek, totaal uit de hand. Enkele Rotterdammers begonnen de ramen in te gooien van pensions waar Turkse gastarbeiders onderdak hadden gevonden. Na de stenen volgden de flessen met brandende benzine. De Turken waren ingesloten en konden geen kant op. En Nederland? Nederland keek dagenlang verbijsterd toe en zag dat achter die ramen een wereld schuil ging waar ze totaal geen weet van had.
Robert de Hartogh was erbij. Hij luisterde naar de verhalen van die verre nieuwkomers, zag hun vernielde kamers, voelde hun ontreddering en wilde daarna dat iedereen wist wie ze waren en wat ze hier deden.
Sinds de gebeurtenissen in de Afrikaanderwijk besloot Robert de Hartogh alles te registreren wat de Turkse gemeenschap aanging. Hij fotografeerde de mannen in hun nieuwe land. De mannen aan het werk. De mannen in hun vrije tijd. De binnenkomst van hun vrouwen en kinderen na de gezinshereniging. En voor hij het wist was hij van beeldend kunstenaar veranderd in een documentaire fotograaf.
De foto’s die hier hangen zijn gemaakt door een onbevangen oog dat nooit eerder door een camera keek. En wat dat oog zag waren moedige mensen die juist over de drempel van een nieuw leven waren gestapt.”
Bovenstaande tekst is overgenomen van het bord bij de ingang van de tentoonstelling Turken in Rotterdam 1975 – 1985. Ik nam pas vorig jaar kennis van de rellen in de jaren 70 in de Afrikaanderwijk toen ik het boek De tafel van Spruit van Jurrien Dekker en Bas Senstius kocht op een rommelmarkt, mee naar huis nam en las. Toen ik Het Gemaal binnenstapte en opnieuw met deze zwarte bladzijde uit de Rotterdamse geschiedenis werd geconfronteerd gingen de haren op mijn armen overeind staan. Het politieke en maatschappelijke klimaat in Nederland lijkt tegenwoordig een stuk minder open en tolerant dan in de jaren 70. De geschiedenis zal zich toch niet herhalen?
Wat dat betreft is de tentoonstelling eigenlijk verplichte kost voor iedereen in dit land. Door mooie foto’s wordt een menselijk beeld geschetst van migranten. Verder roept de tentoonstelling een nostalgisch beeld in de herinnering van de jaren ’70 en ’80 bij iedereen die die jaren heeft meegemaakt.
Ik ben blij dat ik op de valreep de tentoonstelling, die werd gehouden van 6 februari tot en met 27 maart nog heb bezocht. Als het aan mij ligt wordt de tentoonstelling verlengd, want zowel de prachtige foto’s van De Hartogh als de educatieve bijdrage aan verdraagzaamheid en solidariteit verdienen dit!
Hier loop ik warm van 