Wordt Vervolgd! (32)

4 mei. Alles is eindig. Dat ik dit schrijf heeft niets te maken met de Nationale Dodenherdenking, maar alles met een boodschap van Giphart op de Facebookpagina van het feuilleton. ‘Vorige week heb ik met de Volkskrant afgesproken dat 6 juli de laatste aflevering verschijnt, oftewel Aflevering 40. Dat betekent dat we nog 8 delen te gaan hebben.’ Daar word je toch even stil van? Ik wel. Meteen moet ik denken aan de beroemde regel van Lucebert – Alles van waarde is weerloos – alhoewel ik me na deze mededeling meer kan vinden in het anagram dat bij mij op Zuid de gevel van een gebouw siert – Van alles is weer waardeloos. Ik ben niet de enige die wordt overvallen door somberheid. Een greep uit de reacties: ‘Dat wordt afkicken binnenkort!’, ‘Abonnement opzeggen!’, ‘Balen zeg. Valt er niet te onderhandelen met de VK voor een doorlopende feuilleton? Of ben je er zelf inmiddels ook klaar mee?’

Het antwoord op die laatste vraag ligt waarschijnlijk in het midden. Ik heb van Giphart begrepen dat het schrijven van een feuilleton zwaarder is dan hij van te voren had kunnen bedenken. De tijd die er in gaat zitten kan hij bijvoorbeeld niet steken in het schrijven van zijn nieuwe roman. Daarnaast staat hij ook nog succesvol in het theater en wil hij natuurlijk tijd en aandacht geven aan zijn gezinsleven. Hoe vaak hebben we niet kunnen lezen dat onze feuilletonschrijver laat in de nacht begon te schrijven om een deadline te halen en tot diep in de nacht door zwoegde? Het zal eerder regel dan uitzondering zijn geweest om dit experiment tot een goed einde te brengen. Wat dat betreft is het einde aankondigen misschien nog wel stoerder dan gewoon door gaan. Deadlines waren altijd een stok achter de deur om te schrijven, maar met nog maar acht (8!) afleveringen te gaan is elke deadline meer als het zwaard van Damocles. Welke geheimen worden nog onthuld? En wanneer? We komen uit op een totaal van 40 afleveringen en zijn met 32 dus op driekwart. Vanaf nu kunnen we ons geen (af)dwalingen meer veroorloven. Het feuilleton raakt door het besluit om op 6 juli te stoppen in een stroomversnelling en nadert onherroepelijk de climax. Giphart realiseert zich dit terdege en schrijft in de zijkolom onder het kopje Het slot:

Aanvankelijk wilde ik het verhaal laten eindigen op 2 januari, bij de terugreis, maar dan  hebben we in acht afleveringen weinig verteltijd. Als voorschot op de discussie in café De Bastaard stelde ik aan Facebook de (vrijblijvende) vraag wanneer het verhaal zou kunnen eindigen? Rond 00.00 uur, tijdens het vuurwerk? Op 1 januari, bij het einde van de nacht? Op 1 januari, na de nieuwjaarsduik? Op 1januari, aan het einde van de middag?
De eerste optie had een lichte voorkeur. ‘Met een symbolische knal eruit’, schreven Silvia Nobis en Rudolf Vos. Miriam Piters stelde voor om een deel van de groep al eerder te laten vertrekken. Maike Ypinga vond het einde van de nacht een goed moment: ‘Als alle ruzies zijn uitgevochten en iedereen dronken en moe zijn bed in rolt.’ De poll op Facebook staat nog open.

Het mag duidelijk zijn, dat Giphart, door het einde van het feuilleton aan te kondigen, zichzelf het vuur aan de schenen heeft gelegd. Zijn trouwe lezers zullen hem nauwgezet volgen, maar met slechts acht afleveringen te gaan zal hij (harde) keuzes moeten maken. Niet voor niets begint hij zijn poll met het woordje ‘vrijblijvend’ en herhaalt hij dit tussen haakjes in de krant. Het is duidelijk dat niet aan ieders wensen tegemoet kan worden gekomen.

Zelf ondervond ik dit bij het lezen van Aflevering 32, Het zwembad. Ik eindigde mijn vorige blog met ‘Hoewel Pim tijdens het gesprek opvallend rustig bleef, eindigt het verhaal toch met een fijne cliffhanger, namelijk dat hij opgewonden bij Bibi vandaan fietst. Terug naar het restaurant om Frederique te confronteren? Of fietst hij in de richting van het hotel, in de hoop Silvijn daar te treffen?’ Het is natuurlijk mijn eigen schuld. Ik heb mijn wenken verpakt in vragen en niet in aanwijzingen. Ik vroeg naar Pim en wat hij gaat doen, maar wat doet Giphart? Die gaat vrolijk verder met Bibi. Zo gaat dat dus. Wen er maar vast aan, trouwe volgers.

Lang heb ik er niet over getreurd, want we kregen er Opa Kick voor terug. Hoe vaak heb ik niet om terugkeer van de sympathieke oude baas gevraagd? (Vraag: wat maakt de man sympathiek eigenlijk?) Hij werd geïntroduceerd in Aflevering 5, You don’t want to be alone, en Giphart vroeg daarop in een lezerspoll op Facebook aan de lezers of hij Opa Kick moet laten opduiken op Vlieland na een dronken belofte op de terugweg vanuit Brussel. 64% van de lezers antwoordde hierop met ja. Nu begrijp ik dat dit een zogenaamd ankertje was (zie de vorige aflevering van dit blog). In mijn bespreking van Aflevering 15, Tot aan oneindig en weer terug, schreef ik ‘dat opa Kick nog voor het nodige vuurwerk zal zorgen.’ (…)  ‘Opa Kick gaat een cruciale rol spelen. Het thema is zo oud als de weg naar Rome en voert terug naar Oedipus en Elektra.’
Even leek het erop dat de beste man al in Aflevering 19, Terug naar de realiteit, zijn rentree in het verhaal maakte. Kick was aan de wandel en zag er inmiddels uit als de Verschrikkelijke Sneeuwman.

‘Op een paar meter afstand groette hij de onbesneeuwde tegenligger, en pas op dat moment zag hij wie die ander was. Hij slaakte een vloek, die weerklonk in de straat. ‘Wel godverdomme!’’

Opa Kick? Maar nee. In Wordt Vervolgd! (20) schreef ik hierover: ‘Hoewel hij eerder aangaf dat uitslagen van polls niet leidend hoeven te zijn en hij ze vrijblijvend naast zich neer kan leggen, heeft hij tot nu alle uitslagen van de peilingen gerespecteerd. Zo ook deze keer. Want op de vraag wie Kick meenam naar de jeugdboerderij antwoordde meer dan de helft ‘De minnaar van Bibi’. Zelf schrijft Giphart hierover: ‘Eerlijk gezegd had ik nog geen duidelijk idee wie de mysterieuze bezoeker was die Kick tegenkwam. Mijn eerste gedachte ging naar opa Kick.’ Nu is de stoere opa op een knappe tweede plaats geëindigd in de peiling met een derde van de stemmen, maar toch was dit kennelijk  voor Giphart onvoldoende rechtvaardiging om de meerderheid van stemmen naast zich neer te leggen. Wederom volgt hij de keuze van de massa.’

In Wordt Vervolgd! (24) schreef ik ‘In mijn versie van het verhaal, zou opa Kick zich op het eiland melden. Ik wil die oude man erbij!’(…)  En naar aanleiding van een opmerking van de schrijver tijdens de eerste bijeenkomst van de Bastaardgroep: ‘dat Kick, Opa Kick, Kick jr. wel erg veel Kick was… Het was verwarrend bij het schrijven en om telkens diezelfde naam typen, daar werd hij ook niet vrolijk van. Dat zou hij een volgende keer niet meer laten gebeuren. Vanaf dat moment zag ik het voor me: Opa Kick en Kick worden met elkaar verward.’

In Wordt Vervolgd! (25): ‘Voor de laatste aflevering van vorig jaar vroeg Giphart om suggesties voor een verhaalwending. Ik schreef toen dat ik opa Kick terug wil in het verhaal. Giphart noemde toen mijn suggestie in de zijkolom, waarbij hij opmerkte ‘Heb geduld.’ Vorige week deed ik weer een appèl op het herintroduceren van opa Kick en hoewel de oude man nog niet op het eiland is gearriveerd, laat Giphart door middel van een flashback weten dat hij de fitte opa niet is vergeten. Dank!’

Tenslotte schreef ik in Wordt Vervolgd! (28) : In plaats daarvan treft Bibi Silvijn aan in de bar van het hotel waar hij met Opa Kick een biertje drinkt… Afijn: Wordt vervolgd!’ En het werd vervolgd. Zeven keer vroeg ik naar Opa Kick en daar istie! Zeven, het geluksgetal, ik kan mijn geluk niet op, want wat schetst mijn verbazing bij het lezen van Aflevering 32? Opa Kick is op Vlieland en Bibi treft hem in de bar, waar hij een biertje drinkt met Silvijn, precies zoals ik mij dat eerder voorstelde.

Pim verdween in de richting van restaurant Het Posthuys. Bibi overwoog om hem te volgen (…)
Na een minuut vertrok ze in tegengestelde richting. (…)
Ze liep snel door de gang, richting de vleugel waar haar kamer lag, toen ze vanuit de open bar naast de eetzaal haar naam hoorde roepen. De stem kwam haar bekend voor. (…)
Wat deed híj hier plotseling? En wat moest hij in godsnaam met Silvijn?

Met een smoes maakt Bibi zich zo gauw ze kan uit de voeten en vlucht naar het zwembad. Hiermee is de titel van deze aflevering verklaard en geeft Giphart al dan niet bewust een leuke draai aan de betekenis van onderduiken.

Ze bedacht of ze langzaam via het ondiepe gedeelte in het zwembad naar het diepe zou waden, of er zonder dralen in zou springen. Ze besloot het eerste, maar deed plotseling toch het laatste.  Het water voelde fris en lauw tegelijk, Bibi bleef lang onder. Op het moment dat ze bovenkwam (…) kon ze hen niet meer tegenhouden: haar tranen. Ze begon te huilen, bijna hartstochtelijk. (…)

De focus blijft dus ook deze keer weer bij Bibi. Het is de derde aflevering op rij dat we haar volgen. Het kan bijna niet anders dan dat Aflevering 33 weer over de mannen – Pim en Kick met name –  gaat. Mooi lijkt me dat. Temeer, omdat we dan langer moeten wachten op de onthulling van de cliffhanger.

Na verloop van tijd hoorde ze geluiden op de gang. Naderend kindergeschreeuw. (…)
Op dat moment zag ze Rosalie, Sanne, Klaasje en Frederique het zwembad binnenkomen (…)
(…) alsof ze het hadden afgesproken sprongen de vier plotseling met een kleine aanloop in het water (…)
Rosalie, Sanne en Klaasje bleven bij elkaar hangen, terwijl Frederique in Bibi’s richting kwam gezwommen. (…)
Bibi en Frederique keken elkaar aan, trappelend, onwennig. (…)
Frederique zei: ‘Ik moet je een geheim vertellen.’

Ik ben benieuwd waar Giphart voor kiest; wordt het een catfight of een stoere mannengevecht?