Frontaal inspireert

Ik was vanmiddag bij literair podium Frontaal, dat onderdak heeft gevonden in Worm. In de pauze werd ik aangesproken door een aardig meisje, dat mij vroeg of ik ook schrijver was.
‘Hoe kom je daar zo bij?’, vroeg ik haar geamuseerd. Het antwoord amuseerde mij nog meer. Iets met houding en hoe ik overkom. Het voorval deed mij denken aan die keer dat ik op het Lezersfeest in de Centrale Bibliotheek van Rotterdam ook voor schrijver werd aangezien. Destijds schreef ik erover in een kort stukje dat ik kortweg Schrijver noemde.
De vraag is natuurlijk hoeveel aansporing iemand nodig heeft… Schrijven in leuk, schrijven is uitdagend. Maar schrijven is ook hartstikke eng. Dat wil zeggen, voor je het weet moet je op een podium voorlezen en vragen beantwoorden. Alex Boogers verwoordde dat afgelopen middag treffend door te stellen dat “schrijven is kwetsbaar durven zijn en tegelijkertijd je verschuilen achter een boek.” Ha, een boek! Nou, zover is het nog lang niet, maar misschien moet ik er toch weer ’s voor gaan zitten en het verhaal waar ik al een tijdje op broed verder uitwerken en vormgeven.
Wat dat betreft zijn ze goed bezig bij Frontaal. Ik krijg zin om weer aan de slag te gaan. Aan de andere kant leggen ze de lat wel hoog, want wat zijn hun gasten goed! Hoewel zeer inspirerend, is dat tegelijkertijd bijna ontmoedigend. Hoe haal ik dat niveau? Wederom verwoordde Alex Boogers dit dilemma op inspirerende wijze: “Durven mislukken is ook moed.”
Ach, wat stel ik me aan! Ik kan zo nog wel even doorgaan met citeren, zo stelde Godfried Bomans ooit “Vrees duidt dikwijls meer op aanwezigheid van fantasie dan op gebrek aan moed.” Ik ben bang dat ik binnenkort weer begin. Moet goed komen, lijkt mij.

Schrijver

Afgelopen weekend ging ik naar het Lezersfeest in de Centrale Bibliotheek van Rotterdam. Het was mijn eerste keer. Altijd spannend. Hoe zou het zijn?, dacht ik van te voren. Op de site stond te lezen dat het één van de grootste literaire evenementen van Nederland is. Dat op verschillende podia literaire grootheden en aankomend literair talent voordragen uit eigen werk. Mijn verwachtingen waren dus hoog gespannen.

Over het algemeen hou ik daar niet van. Hoe hoger de verwachting, hoe groter de eventuele teleurstelling. Daartegenover staat dat als aan het vooruitzicht wordt voldaan, het wel kicken is, maar het toch een minder euforisch gevoel geeft dan wanneer ik mij van tevoren geen illusie had gemaakt. Goed, het Lezersfeest, de naam was goed gekozen. Meer lezers dan schrijvers en daar wringt hem de schoen.

Naïef van mij natuurlijk, maar ik had evenwel een andere voorstelling van het feest. Uiteraard zou ik een aantal voordrachten bijwonen, maar verder zou ik vooral spontaan schrijvers tegen het lijf lopen. In de wandelgangen een gesprek aanknopen of aan de bar. Natuurlijk aan de bar, waar anders zou een schrijver te vinden zijn? Maar niets bleek minder waar… Het was niet eens druk aan de tap. Nooit gedacht dat ik me daarover nog eens zou beklagen. Overigens had ik wel een leuk gesprek aan de toog, maar dat was met de barjuffrouw.

‘Hallo, mag ik een bier van u?’

‘Natuurlijk, mag ik dan een bonnetje!?’, antwoordde zij vrolijk. Ik keek haar vragend aan en een ogenblik was er verwarring.

‘Ik heb bonnetjes zat hoor,’ zei ik. ‘Hier heb ik er één van Jumbo, of heb je liever Gamma?’ Het meisje schudde haar hoofd en bloosde. Toen viel bij mij het kwartje. Ze vergiste zich en dacht dat ik een schrijver was.

‘Zie ik er zo literair uit?’ vroeg ik haar. Ze bloosde nog iets dieper.

‘Geeft niets hoor, wie weet heb ik volgend jaar bonnetjes,’ zei ik terwijl ik mijn bestelling en het wisselgeld met een knipoog in ontvangst nam.

Nippend van het biertje, overwoog ik dat ik goed op mijn plaats was. Ik ben tenslotte meer lezer dan schrijver, maar kennelijk heb ik wel potentie, dacht ik geamuseerd. Even later hing ik tijdens een lezing aan de lippen van Tommy Wieringa die vertelde, dat hij wel eens wordt verward met Cees Geel. Ook een misverstand, maar het kan dus de beste overkomen.