Risotto de gésiers de canard confit

Mevrouw Stepper is weer uit eten. In Voorburg deze keer, maar net als de vorige keer (Breda) doet dat er niet toe. Waar het om gaat is, dat ik lekkere dingen kan maken in de keuken, waar zij niet van houdt. Vorig jaar maakte ik een fantastische Salade de gésiers en aangezien ik op onze laatste vakantie in Frankrijk weer tegen een mooi flesje Saint Amour uit de Beaujolais aanliep, heb ik toen meteen een nieuw blikje gésiers de canard confits gekocht. Met het oog op avonden zoals vanavond.

Het recept voor Salade de gésiers ga ik niet opnieuw uitleggen. Daarvoor verwijs ik naar mijn vorige blog over dit onderwerp. Omdat ik echter eendenmaagjes overhield – Zonde! – bedacht ik wat ik er nog meer mee zou kunnen maken. Had ik dat maar eerder gedaan, dan had ik daar met boodschappen doen rekening mee kunnen houden. Mijn eerste idee was een pasta, maar die bleek dus niet voorradig. Ik moest het doen met wat ik wel in de voorraad- en koelkast had. Achterin de grote voorraadla vond ik nog een paar honderd gram risottorijst. Mooi. Ook goed. In de koelkast lag nog een bol mozarella en een aangebroken potje slagroom met nog tenminste 80 ml erin en in de aardewerken potten in de vensterbank vond ik rode ui en sjalotten. Van mijn salade had ik nog spekjes over, dus ik besloot om die met de ui en de sjalot te bakken.

Ik woog 200 gram risotto af en bakte die, terwijl de spekjes en de uien stonden te stoven, met vijf eetlepels eendenvet en een flinke klont boter. Ondertussen maakte ik een halve liter bouillon van paddenstoelen van een bouillonblokje en dronk van mijn Saint Amour. Na een paar minuten kiepte ik het spek-en-uienmengsel bij de rijst en roerde dit goed door elkaar. Zo eerste scheut paddenstoelenaftreksel erbij. Laat maar pruttelen. Ondertussen zong voor mij Nick Cave het wonderschone Breathless van het album Abattoir Blues, en ik raad u aan om die plaat ook op te zetten, want het is daarmee heerlijk koken en roeren in pannen .

Tijd voor een tweede scheut bouillon. De halve liter is op. We draaien het vuur van middelhoog naar hoog. Even roeren, beetje peper erbij en aan de kook brengen. Pruttel maar, dan snijden we ondertussen de mozzarella. Misschien is het niet de meest geëigende kaas voor dit gerecht, maar nadat het kookvocht is verdampt en de kaas is toegevoegd samen met de slagroom, blijkt dat de risotto wel goed bindt tot een smeuïge massa. Gauw warm ik de gésiers op in hun eigen vet. Ze zijn met een paar flinke draaien aan de pepermolen de finishing touch. Een kind kan de was doen.

Helaas had ik vandaag geen goede camera paraat, anders had ik een foto van het eindresultaat bij dit blog kunnen publiceren. Ik kan echter verklappen, dat het gerecht prima smaakte. Het is bovendien multi inzetbaar, want kan zowel als tussen- of hoofdgerecht dienen. Een eventuele volgende keer zal ik de spekjes waarschijnlijk achterwege laten en vervangen door paddenstoelen. Kastanjechampignons of portobello’s, dat lijkt me wel wat. Het gerecht wordt er vermoedelijk zachter van. De rode wijn, kan dan wat mij betreft dan ook gemakkelijk worden vervangen voor een volle witte, evenals de bouillon waarschijnlijk.
Wordt vervolgd.