The perks of being a wallflower

The perks of being a wallflower is een prachtige film, die iedereen moet gaan zien. Het is de verfilming van een roman in briefvorm uit 1999, die gaat over opgroeien, of zoals dat in het Engels zo mooi heet, coming of age. De schrijver is Stephen Chbosky, die in 2012 ook de film regisseerde. Het verhaal verkent thema’s als introversie, misbruik, drugs, (homo)seksualiteit en pubertijd en speelt zich af in een voorstad van Pittsburgh in de vroege jaren 90. Het begint als de vijftienjarige Charlie, de verteller van het verhaal, als eerstejaars begint in de bovenbouw van een middelbare school. Charlie is het muurbloempje waarnaar wordt verwezen in de titel. Hij is een onconventionele denker, en als het verhaal begint is hij verlegen en impopulair.

Het boek is in het Nederlands vertaald als De belevenissen van een muurbloem, wat ik een slechte vertaling van de titel vind. Charlie is verlegen en onaangepast en worstelt met allerlei problemen en gevoelens. Hierdoor vindt hij geen aansluiting bij zijn klasgenoten. Hij is echter hyperintelligent en door de speciale aandacht van zijn leraar Engels en de vriendschap die hij sluit met een (groep) ouderejaars ontwikkelt hij zich razendsnel. Perk betekent extraatje, of voordeel en die letterlijke vertaling had het verhaal meer recht gedaan.

Uit boekbesprekingen blijkt dat Charlie de brieven schrijft aan een anonieme vriend, maar bij het zien van de film (ik heb het boek nog niet gelezen) kwam het op mij over dat hij de brieven schrijft aan zijn enige goede vriend, Michael, die zelfmoord pleegde. Hij is de enige die hij kan vertrouwen. Charlie heeft niet het gevoel dat hij kan steunen op zijn ouders, of op zijn oudere broer en zus. Het wordt al snel duidelijk dat het enige familielid waarmee hij een bijzonder band heeft, zijn tante Helen is. Maar zij kwam om bij een auto ongeluk op zijn zevende verjaardag.

Charlie raakt bevriend met een ander buitenbeentje, de ouderejaars Patrick, die er openlijk voor uitkomt dat hij homo is. Via hem leert hij  Sam kennen, die Patricks stiefzus is. Beide zitten in hun eindexamenjaar. Met hen beleeft hij een geweldige tijd, waarin hij experimenteert met drugs, alcohol en seks. Uit het boek blijkt de groei die hij doormaakt uit de brieven en de manier waarop hij die schrijft. In de film wordt dit echter ook mooi verbeeld door de jonge acteur, Logan Lerman (20), die Charlie speelt: Aan het begin van de film is hij een jongetje, aan het eind van de film ziet hij er meer uit als de jongeman die hij is.

Behalve het verhaal is de muziek een goede reden om de film te gaan zien. De soundtrack bevat o.a. tracks van The Smiths (Asleep), Cocteau Twins (Pearly Dewdrops’ Drops) en David Bowie (Heroes). De laatste wordt in de film aangeduid als de ‘tunnelsong’. Terwijl Patrick, Sam en Charlie door het nachtelijk Pittsburg rijden, komt Heroes op de radio. ‘We moeten door de tunnel, Patrick, door de tunnel’, zegt Sam. En terwijl Bowie zingt over een liefde tussen twee mensen in een schier onmogelijke situatie, klimt Sam in de laadbak van de pick-up truck en geniet ze met haar armen wijd, van de wind in haar gezicht en de muziek.

De tunnel is lang en helder verlicht. De lampen wijzen de weg, maar kunnen verblindend zijn. Afslaan is onmogelijk en toch is er een gevoel van vrijheid. Het is een prachtige symboliek voor de lange weg die pubers in het algemeen te gaan hebben en past mooi bij het motto van de film: We are infinite – wij zijn oneindig.