Finale: USA-NED

Ik ben geen voetballiefhebber pur sang. Dan kan het voorkomen dat ik andere dingen ga doen. Praten is er één van, maar dat wordt door de overige kijkers naar een spannende finale over het algemeen niet gewaardeerd. Omdat ik van schijven houd, besloot ik gisteren als vingeroefening een verslag te maken.

Ik kijk de finale van het WK in mijn stamkroeg. Er zijn veel onbekende koppen. In een hoek staan twee Amerikanen. Wat opvalt is dat ze minder aanwezig zijn dan normaal. Is het onbekendheid met het spelletje, of zijn ze gereserveerd vanwege al het oranje? Ik kan het me niet voorstellen. Niet veel mensen hebben zich extravagant uitgedost. Zelf draag ik ook traditioneel zwart. Dat kleedt zo lekker af, of mag je dat niet zeggen in relatie tot vrouwenvoetbal.
Dat mag ook niet, hè? Het is gewoon voetbal. Al is niet iedereen het daarover eens. Maar ondertussen laat ik me lekker meevoeren op de golven van emotie. Heb zelfs al twee keer om GEEL! gebruld. Misschien zijn die Amerikanen daarom zo stil! Enfin, rust, brilstand, ik bestel nog een rondje.
Tweede helft, nieuwe kansen. In de rust ging het opvallend weinig over voetbal. Gelukkig heb ik daar toch geen verstand van. In de zestigste minuut wordt na raadpleging van de VAR een penalty tegen Nederland gegeven. Het bewijs dat vrouwenvoetbal zichzelf niet serieus neemt, aldus één van de Oranjesupporters hier. Daar zit wel iets in. Er was toch niets aan de hand? Maar misschien betekent de VAR sowieso het failliet van voetbal.
Daar sta je dan, 1-0 achter. Een cadeautje voor Amerika. Ik was zo verontwaardigd dat ik ben vergeten naar de Amerikanen in de hoek te kijken. Inmiddels staan ze er weer onbewogen bij. Heb ze niet gehoord ook trouwens, maar misschien schreeuwde ik zelf te hard.
Shanice van de Sanden loopt warm. Geen minuut te vroeg. Ik vind Amerika sterker dan Oranje in de tweede helft. Maar dat vond ik van Spanje ook tegen Nederland in de finale van 2010. We weten allemaal hoe dat afliep. Voilà, 2-0. Deze keer zie ik de Amerikanen besmuikt juichen.
Mooie goal, niets op af te dingen. Wat gaat Nederland doen? Één doelpunt zou al leuk zijn. Gelukkig staat Van Veenendaal onder de lat. Tien minuten voor tijd zet Oranje druk om de nul weg te werken. Zoveel inzet zou ik wel vaker willen zien, al zakt het niveau vervolgens weer in en is Amerika dichtbij de drie.
Dat Nederland niet is afgedroogd is op zich al winst. Dat Amerika wint is jammer, al was het alleen maar omdat het Rapinoe dwingt om het weer tegen die blaaskaak in het Witte Huis op te nemen. Voetbal is oorlog, zei Rinus Michels ooit. Deze slag is verloren, maar ik ben benieuwd naar de volgende.