De Zwup | Hier loop ik warm van

Posts Tagged ‘De Zwup’

Lopen langs de lijn van Rotterdam naar Utrecht – Etappe 4

Lopen langs de lijn van Rt naar Ut > Etappe 4 Woerden-Utrecht (17,3 km)

De vierde en laatste etappe voert ons van Woerden via Harmelen naar Utrecht. We pakken het laatste stukje van het Groene Hart mee zodra we Woerden uit zijn. Opvallend zijn de lange rechte stukken weg door het polderlandschap.We hoeven de kaart er niet veel bij te pakken.

5 november 2011 – 10.00 uur aankomst in Woerden. We verlaten het stationnetje door de hoofdingang en slaan rechtsaf. We lopen even evenwijdig aan het spoor richting Harmelen en gaan dan linksaf verder in de Johan van Oldenbarneveltlaan.

Het is een graad of veertien; prima wandelweer.

Iets verderop slaan we rechtsaf de Johan de Wittlaan in, die overgaat in de Vossenschanslaan. We lopen door een Vinexwijk met jaren 70 doorzonwoningen. De route voert hier weer evenwijdig aan de spoorlijn.

Na ongeveer 1 kilometer lopen, slaan we echter rechtsaf en komen we loodrecht op het spoor te lopen.

We gaan er dan ook onderdoor en vervolgen onze weg aan de andere kant weer evenwijdig, door bij de kunstgebitten links af te slaan.

Aan de rand van Woerden ligt het Veluwemeer.

Hier aangekomen, lopen we Woerden uit, de Breeveld op. Terwijl we de fietsroute naar Utrecht volgen, lopen we weer langs het spoor. Aan de linkerkant zien we bovenleiding, aan de rechterkant het Veluwe meer, dat er glad als een spiegel bijligt en dus mooi de wolken reflecteert.

Even verderop passeren we Tuinpark Breeveld.

We lopen hier letterlijk langs de lijn. De spoorlijn is hier slechts vijftig meter van ons verwijderd.

Kijken we naar de andere kant, dan zien we ook lijnen, maar dan hoog in de lucht. Het zijn de elektriciteitskabels, die de huishoudens in Woerden van stroom voorzien.

Aan het einde van de lange polderweg ,die hier zeer toepasselijk Veldwijk wordt genoemd, slaan we rechtsaf en keren daarmee onze rug naar de spoorlijn.

Toen ik van het voorjaar langs boomgaarden liep, stonden ze nog volop in de bloesem.

Inmiddels hebben ze hun vruchten voldragen, zijn ze geplukt en hebben ze zich gehuld in een gouden gloed, badend in de najaarszon.

Overigens geldt dat niet alleen voor de fruitbomen. De bladerkruinen van alle bomen zien er prachtig uit in kleuren variërend van goudgeel tot roestbruin. De kleur van Bokbier. Lekker! Maar eerst moet er nog gewandeld worden.

We hebben er een kilometer of vijf op zitten als we even een links-rechtsbeweging moeten maken. Links over het water, rechts aan de andere kant om onze weg te vervolgen.

Klinkt triviaal, maar lijkt toch redelijk noodzakelijk, willen we in Utrecht aankomen.

De beweging over het water voert ons naar de bebouwde kom van Harmelen, waar we rechtsaf slaan, de Leidsestraatweg op.

De bedoeling was om direct weer onderlangs, over het Jaagpad langs de oever van het watertje te lopen, maar ik heb een afslag gemist. Ik loop enigszins balend langs de vrij drukke N-weg, maar moet glimlachen om een tafel met pompoenen.

Het is dat ik geen zin heb om nog vijftien kilometer met zo’n bolvormig stuk groente te sjouwen… Fijn om te zien dat mensen hier nog vertrouwen hebben in de medemens. Het is zelfbediening. Het geld kan in een oude collectebus, die met een dun kettinkje is vastgemaakt aan de tafel.

Even verderop is er een pad tussen de huizen door. Het zijn markante huizen, met dakpannen tot aan de grond. Of ze mooi zijn is een kwestie van smaak, dus dat mag je zelf weten. We komen in ieder geval op het Jaagpad.

Bij het witte, stijle bruggetje (niet op de foto, want in mijn rug) steken we over. Harmelen ligt er vredig bij. In de verte klinkt muziek.

Het is hoempa en ik merk dat mijn pas lichter wordt. Speel maar verder jongens, en mocht je mijn kant opgaan, zet jezelf dan vooral in beweging!

Helaas blijft het dweilorkest staan en even verder sla ik bij de Plus linksaf, de Kastanjelaan op. Achter de Ford Mondeo aan.

Terwijl de muziek wegsterft, beweeg ik mij minder lichtvoetig. De omgeving is ook niet echt stimulerend. Ik loop door een saaie woonwijk met straten die zijn genoemd naar bomen. Even verderop slaan we linksaf de Acacialaan in. Gelukkig leidt deze laan me uit Harmelen richting de polders die me nog van Utrecht scheiden.

Opnieuw steken we een water over en we gaan rechtsaf de Harmelerwaard op die we een kleine twee kilometer volgen. Er is hier van alles te beleven. Zo kan je er een biertje drinken, zes dagen in de week kaas kopen en knotwilgen tellen.

Waar de Harmelerwaard over gaat in de Zandweg staat een zuil die laat zien tot waar de grens van het Romeinse rijk liep.

Nadat ik onder het viaduct ben doorgelopen, bevind ik mij technisch gezien in De Meern, dat een gemeente is van Utrecht. In theorie ben ik dus aangekomen op mijn eindbestemming, maar ik heb pas 10 kilometer gelopen, dus ik moet nog wel even voordat ik dat ook echt kan stellen.

Eén ding is me duidelijk geworden. Het Groene Hart is groen, maar niet zo groot dat je van Rotterdam naar Utrecht echt door het groen kan lopen. Er is veel groen, maar ook zeer veel bebouwing en verkeer.

Met name deze laatste wandeling van Woerden naar Utrecht, heb ik nauwelijks het gevoel gehad dat ik ‘buiten’ ben geweest. Hoewel het heerlijk weer is om te lopen en een wandeling langs een kanaal best rustgevend is, merk je goed hoe druk het is in de Randstad.

Dit weerhoudt bouwlustig Nederland er niet van om nog meer huizen te bouwen. En dan krijg je van dit soort situaties…

Ruimte voor auto, fiets en bus, maar verboden voor voetgangers.

En als je dan een rustig stukje hebt ontdekt, waar het fijn kuieren is, dan wel op eigen risico graag.

Hoewel aan deze kant van wandelen fotogeniek is, dacht ik even verder: Had ik maar nooit de Zandweg verruild voor de drukkere Rijksstraatweg met zijn gevaarlijk walkant.

Aan de overkant van het water loopt de Zandweg parallel en aan het eind is in de vorm van de Stadsdambrug een prima gelegenheid om over te steken naar de juiste kant van het water.

Links Park Voorn met mooie oude bomen. Recht vooruit de A2, waar we onder het Rhijnoordviaduct door moeten.

Het contrast tussen de natuur in het park en het beton onder de snelweg is groot. Nog drie kilometer te gaan.

Ik plas in het water onder de snelweg. Het klatert dat het een lieve lust is, versterkt door de echo die de geluiden hier vervormd. Lekker!

Fietsers naar Utrecht wordt geadviseerd om rechtsaf te slaan, maar wij gaan rechtdoor de Groenewoudsedijk op langs het Amsterdam-Rijnkanaal.

Na een bocht in de dijk doemt in de verte de Meernbrug op.

Even voor de brug beklimmen we het steile talud.

Bovengekomen blijkt dat er ook een trap is om het hoogteverschil te overbruggen.

Eenmaal boven echter is het uitzicht er niet minder om. Er vaart net een kloeke duwboot uit Rotterdam langs. Mooi.

Aan de overkant aangekomen, nemen we de trap naar beneden.

Hoewel de weg wordt versperd, is dat niet erg.

We passeren wederom een zuil die de grens van het Romeinse Rijk markeert en slaan linksaf.

Langs De Wartburg lopen we naar de Bizetlaan.

De hobbitwoningen aan de Bizetlaan, zijn ook verkrijgbaar als geschakeld rijtjeshuis.

Bij de Texaco slaan we linksaf, lopen om het tankstation heen, steken over en vervolgen onze weg linksaf over de de Weg der Verenigde Naties. We zijn nu echt in Utrecht!

Bij de Sowetobrug slaan we aan de overzijde rechtsaf.

Wederom langs een water met woonboten.

Schuin voor ons zien we de achterzijde van de Jaarbeurs. Het eindpunt is in zicht.

De traverse van de Jaarbeurs is openbaar, dus een ideale doorsteek.

Aan de andere kant wacht een erehaag van kleurige vlaggen.Dat hadden ze nou niet hoeven doen, maar het doet me goed. Ik recht mijn rug en marcheer met mijn borst vooruit nog net niet in paradepas.

Even verderop is mijn eindbestemming. Hoog Catharijne, Utrecht Centraal station. Ik glimlach bij de afscheidsgroet bij het verlaten van het Jaarbeursterrein.