Weerslag

Bah, wat een vies weer, vandaag! Het is grijs en somber. Een dik pak wolken hangt als een sleetse wollen deken boven de stad. Ik zit thuis met de schemerlampen aan. Een blik uit het raam stemt somber. Je zou er depressief van worden. Het is alsof er iets mist. En dat doet het dan ook. De Maastoren, toch het hoogste gebouw van Rotterdam, ziet er kort en stomp uit. De bovenste helft ontbreekt. Maar in plaats van dat ik ga zitten somberen, merk ik dat die aanblik me amuseert. De Kop van Zuid doet vandaag zijn bijnaam eer aan. Manhattan aan de Maas. Normaal gesproken een beetje pretentieus, maar thans staan er zelfs heuse wolkenkrabbers.

Misschien zit er op de bovenste verdieping van het even verder gelegen New Orleans wel iemand op zijn balkon te genieten van de winterzon in een strak blauwe lucht. Het is moeilijk te geloven. Ik kan de woontoren uit mijn zolderraam niet eens zien. Toch weet ik dat ze er is. Althans, daar ga ik van uit. Ik hoop dat de bewoners genieten van het uitzicht, waarvoor je normaal gesproken een berg moet beklimmen. Ik hoop dat iemand er ligt te zonnen en denkt, wat een heerlijke dag vandaag! Ik word er – van de weeromstuit – op slag vrolijk van.