99 z.f.- dag 21

99 z.f. Een nieuw tijdperk, een experiment. Facebook is zo doorgedrongen tot ons dagelijks leven en onze dagelijkse omgangsvormen en contacten, dat ik me afvraag wat me overkomt als ik een tijdje zonder doe. Nog 79 dagen.

Het is alweer een week geleden dat ik over 99 dagen zonder Facebook blogde. Het begint echt te wennen nu. Toch lijkt internet en de mogelijkheid om elk moment van de dag te laten weten wat je doet voor veel mensen een primaire levensbehoefte te worden. Gisteren las ik op de voorpagina van de De Pers: Alsof de kraan open staat en er is geen water. Het betrof een uitspraak van een teleurgestelde Blackberry gebruiker.

Wat blijkt,  Blackberry kampte de afgelopen dagen met een storing en veel dames en heren Blackberry gebruikers hadden last van ontwenningsverschijnselen. Ze konden niet pingen, whatsappen of op Facebook laten weten wat ze aan het doen waren.

Ik heb er over nagedacht, maar ik kom tot de conclusie dat ik geen medelijden met ze heb. Get a life! Internet is een onderdeel van het dagelijkse leven, akkoord, maar het is geen primaire levensbehoefte. Ik vraag me af wat de belangrijkste reden is dat men niet zonder bijvoorbeeld Facebook kan. Is het zo dat men zonder de erkenning van anderen (Like) het gevoel heeft dat men niet ten volle leeft? Als het niet op Facebook staat, dan is het niet gebeurd? Ik begrijp dat niet zo goed.

Het doet me denken aan de uitspraak van René Descartes, Cogito ergo sum. Ik denk, dus ik ben. De moderne mens heeft dit onbewust overgenomen. Door op Facebook te laten weten wat men (nu) doet, waar men (nu) is, bevestigt men zijn bestaan. Kijk eens wat ik allemaal beleef…