99 z.f.- dag 14

99 z.f. Een nieuw tijdperk, een experiment. Facebook is zo doorgedrongen tot ons dagelijks leven en onze dagelijkse omgangsvormen en contacten, dat ik me afvraag wat me overkomt als ik een tijdje zonder doe. Nog 86 dagen.

Leven zonder Facebook bevalt me goed. Wel moest ik van de week een sms bom versturen om verschillende mensen uit te nodigen voor een vrijdagmiddagborrel. Dat was lang geleden. Wat dat betreft is Facebook toch wel ideaal hoor. Je bereikt daarmee in één keer zoveel mensen. Nu kwam ik er na lang en moeizaam namen te hebben geselecteerd in mijn telefoonlijst achter  dat mijn Nokia 3720 niet toestaat om meer dan 20 mensen in één keer een sms te sturen. Ik moest nog zelf de lijst in tweeën verdelen ook!

Mocht ik overigens mensen vergeten zijn. We zitten vanmiddag in Pardoen, Oude Haven. (Rotterdam) Je bent van harte welkom. Met een beetje mazzel hebben ze er bockbier op de tap. Hoewel het seizoen officieel nog moet beginnen, kan ik mij van vorig jaar herinneren dat ze daar een week voor de start al een fust van vorig jaar aansluiten. Het bier heeft dan lekker kunnen rijpen en is nog smaakvoller. Zelf heb ik nog slechts één flesje Hertog Jan Bock van vorig jaar over, dus het zou mij goed uitkomen als ik het vanavond van de tap kan drinken.

Terug naar leven zonder Facebook. Het went. Echt waar. Tuurlijk mis ik het poken, waarvan ik nog steeds niet weet wat het is of waar het voor dient, maar die ik trouw teruggeef nadat ik ze heb ontvangen. Wat dat betreft: ‘Fien, als je dit leest… Tikkie, jij bent hem!’ Wat ik ook vooral mis, zijn de contacten die ik met name via Facebook onderhoud. De meeste vrienden en vriendinnen op Facebook heb ik wel in levenden lijve ontmoet, maar een aantal zie ik niet zo veel. Wat dat betreft kijk ik des te meer uit naar de nieuwe editie van tinyMusic, waarvoor ik zojuist een uitnodiging ontving.

Ik heb direct kaarten besteld want de aanrader  Reserveer snel kaarten, aantal plaatsen zoals altijd beperkt! neem ik graag ter harte. De locatie is nog niet bekend, maar belooft weer bijzonder te worden! Ik loop er alvast warm van.

Waar ik ook warm van loop is het nieuws dat Dizzy weer open gaat. Kijk ’s aan, concurrentie voor het zojuist geopende jazzpodium Bird. Daar kan de Rotterdamse jazz scene alleen maar beter van worden! Als het een beetje meezit opent Dizzy, dat na 35 jaar afgelopen zomer haar deuren sloot, nog voor de jaarwisseling.  Het schijnt dat de nieuwe eigenaar, David Crouwel zich voor de programmering onder andere laat informeren door Jules Deelder. Hoewel Crouwel een voormalig zakenpartner is van Herman den Blijker, verwacht ik niet dat deze de keuken daar gaat runnen, maar ik kijk er wel naar uit om in december weer eens bij Dizzy te gaan eten. Ik hoop dat ze met de Kerstdagen open zijn. I’m dreaming of a Jazzy Christmas…

Tenslotte wil ik nog een anekdote delen. Gisterenochtend ging het op Radio3 onder andere over automutilatie. Een zwaar onderwerp voor bij het ontbijt, maar het leidde bij ons aan de ontbijttafel tot een luchtig gesprek:

‘Bizar, hè, dat zoiets voor sommige mensen een uitlaatklep is?’

‘Misschien moet ik het ook eens proberen’, zei ik.

‘Maar dat doe je toch al? Zo vaak als jij van je fiets valt!’

En bedankt, denk ik, terwijl ik lach als een boer die kiespijn heeft.